Al die de la lleiña

Al die de la lleiña yêra y anté hoije inda yê (pra quantu tiêmpu ?) l die an que lus moçus de Cicuiru iban a buscar la lleiña pra fazer la grande fugueira dal Sant’Antoñu. Mas nun me vengades-vos eiqui a perguntar purqui’que se fai ũa fugueira naquesse die ! Pul friu yê que nun sera, mas pra que la mucidade puôda assar chouriças, issu, issu... si !

Ya vus l’dixe... la lleiña yêra apañada nal die dals Reis. Yêra si, purque hoije fai-se quandu se puôde, ajunta la mucidade queda agora cumplicadu. Yê cume paga’l vinu... dessa quiên se lumbrou, han ?

Nandu a fazer la fugueira l'añe passadu, die 11 de Janeiru dal 2009

A la fiêsta dal Sant’Antoñu you apénas quedei ũa veç. Tenie uns quatre ou cinque añus, y apénas me lembru de la fugueira, de las bullacas curtadas al meyu c’ũa braźa alla, dals bombus y de las ostias que me dou mie mai… purque nun sabie donde you staba ! Dende l'outru lladu'l spellu ye que nun se vei meźmu nada, apénas you eiqui cume un burru que sou, ya vos eilli ! Buônas fiêstas Cicuiranus !