07/02/13

Vi veni la gaita


Quandu sali de caźa n’aquél die, cu’la nubrina qu’habie, yê mellor dezir que nun cheguei a ver a quatru n’un burru ! Y al chegar an Custantin ye que nun se vi méźmu naide. Yêra cédu, pensei you qu’inda debiên de star arreñoladus a’l llume, la navalla spetada n’ũa turrada.

 Custantin y las rugas sin naide !


So qu’açpuis d’haber passadu la méźa dals moçus ampecei a oubir un son quemun pur aquestas tiêrras. Un son de gaita de fuôlle. Dios ! Parecie que veni d’acullouca’l Naźu ! 

 Tiu Ribeiru cu'ls Dançadores y'l Carochu

Fui cume un die an que me perdi an Paris y qu’ampecei a oubir la gaita pu’lus tunéles dal métru. Pensei que ya staba tontu quandu si yêra verdade, tan verdade qu’antre ũas scaleiras qu’iban pa riba y d’outras p’abaixu apareciu-me, a mode d’un anju, un gallégu a toca la gaita !!!




La méźa dals moçus... chéna de moçus ! 

Pus ende, rapazes, conchu fui eigualicu ! Andaba, qu’andaba, perdidu an Custantin y llougu açpuis la méźa als moçus adregou, oubi la gaita. Yêra’l tiu Ribeiru qu’animaba la Dança ya llougu açpuis Céliu tamiên l dou biên.

Llugar abaixu... llugar arriba !


Assi ampecei la ronda cu’l Carochu yêra ende pu’las uitu la mañana. Ya açpuis vus cuntarei cume’l Carochu turnou Custantin andependiênte durante d’algũas horas...


Sem comentários: