Seis añus a puxa pu’l rayanu !

Stou outimista d'afeitu !

Ya fizu seis añus s’outru die qu'andu eiqui a screbir ! Ya seis añus qu'andu a puxa pu’l rayanu. Vos biên lu sabeis, de la maneira an que you scribu quiêru mustrar que’l mirandés yê muitu mas qu’un purtués dal norte. Pus fica-se ende ne la nuôssa tiêrra cume’l llionés de Purtual. Y yê biên purque se trata de llionés que you assi’l scribu y’l tengu screbidu.

D’alguns me ténen dezidu : “Al tou blog sta mui mal !” D’outrus me l’an screbidu pur’qui mas nunca parei de screbir purque sei que’l que fagu yê assi que ten que ser. Uns anté s’atrevirun a dezir qu’habie amentadu un dialetu... Ya assi nun sei que dialetu yê qu’eilles falaran… Mas tamiên houbu quiên vive fuôra de Cicuiru y que me dixu : "Al tou blog sta mui biên, sta scritu an mirandés antigu". 

Aquestas dues oupenyones dan-mus muitu que pensar soubre l'atual situaçon dal mirandés; Yê ũa lliêngua purtegida pur pessonas que ya nun vivan nal Prainu ! Yê la mie cuncluźon d'aquestes ultimus seis añus. A nun séren dues ou trés pessonas (cume lus pursores de mirandés) lus outrus stan todicus fuôra ! Yê biên pussible que séya esta ũa de las rezones pu la quale la cambra nun s'antressa assi tantu cume issu pu'la nuôssa lliêngua...

Vai a ser tiêmpu d’eileiçones an Miranda. An Cicuiru ya cheira que to’la gente fala de la obra tan purmetida y mil vézes suñada. Serie méźmu buônu que’l proximu perźidente la junta, alla an Miranda se ponga a fazer d’algu pa’lus chamadeirus !

Eilli n’aquél quartél ténen-mus aquissu qu’anté méte noiju ! Onde stan als nuôssus prédius cu’ls nomes tradicionales ? Han ? Quiên amentou aquesses nomes qu’hai agora ? Pus s’issu nun ye amentar un dialetu ??? Arre dios !

Quandu sera qu’als nomes dals nuôssus llugares seran arrespeitadus pur todus ? Sera qu’ende pu’l quartél nun apercian tales couźas ? Se naide lu fai vou you c’un llatu de tinta y biên prontu s’aquemoda todu !

Deixandu Miranda pra tras y turnandu als valles la Raya. Tamiên oubie dezir pur Cicuiranus y Custantineirus qu'an Samartinu nun saben falar. You ende direi que la gente de Samartinu fala y fala-lu mui biên. La gente la Pruôba tamiên assi fala cun aquesse assentu a catalan tan ralu eiqui.

Mas stou outimista ! Mirai lu que fazimus an seis añus ya ! Y you nun falu solu pur mi, mas d’outrus que pur ende scriben. Pintémus l’arañeira essa cu’l mirandés qu’anté relluç a la strellumbre de palabras cume ende, aquesse, gambuzinu, da cavallu, da pétu, d'eiqui, d’eilli, y d'acullouca.

Y sabeis l quei, nun yê qu’agora (bon ya fai d’alguns añus) lus que fazirun la normativa dal mirandés tamiên ya pensa cume you :

“[...] Hoje eu certamente defenderia a grafia espanhola porque o som «lh» no início de palavras, não existe em português (a não ser na palavra lhano, que é um empréstimo castelhano) e porque a existência do lh- inicial é uma característica asturo-leonesa definidora do mirandês. Portanto, escrever «ll» e «ñ» seria uma maneira de aproximar de modo razoável, aceitável, o mirandês da sua ancestralidade asturo–leonesa.” Palabras de Manuela Barros sacadas d’eiqui.

L’asturllionés, aqueste yê’l nome de la nuôssa lliêngua ! Y agora purguntu-vus you : Nun sera couźa d’outru mundu d’urganizar un feira de llibrus an asturllionés pur ende an Miranda, Zamora, Llion ou anté, cume no, an Cicuiru ? Cu’l tiêmpu ya verémus se furmus capazes ou no !

Bon, afinal, aquissu todu tamiên l muntémus solus. Anton, quiên ten mas llatas de pintura ? Tenémus lliêngua pra pintar... !