06/05/10

Chegandu al Samarcus

Ya habie uns quinze diês que ya so pensaba na Lluç, al Samarcus cume dizen dalguns. Pus aquesta feira ten dous nomes, purque aende, na capiêlla, hai un santu que yê’l Samarcus y la Nuôssa Señora la Lluç que yê ũa de las siête virges de la zona Alistano-mirandéźa.
A mie gusta-me d’ir alla purque hai siêmpre muita giênte, siêmpre se fala c’un ou outru que nun yê coincidu “De que povo és ? You sou d’eilli, un poucu mas abaixu de la siêrra, sou de Cicuiru.”
Acunchegandu-se a la Lluç
Mellor inda yê quandu’l die sta buônu, lus spañolus, eilles siêmpre vénen cun la merenda. Nos somus mas daqueilles que solu van pra mercar dalgu buônu ou que mus agrade, y cume no, ya nun digu quemé ũa puôsta ou uns rabus de polbu...
Mas quandu se chega a la Lluç, de carru ou a pie, un mira siêmpre pa’la crona la siêrra y diç: “Hui ! Mas hai muita gente ! Tentas tiêndas... Hoije sta’l die buônu...”
Y ya se vai pensandu que vamus a tené ũa chalra c’ũas amigas y uns copus c’uns amigus de Cicuiru, Custantin ou d’aculla Samartinu, niên que seyan dende Muveirus, Bubineira ou Alcañiças cun un quechicu de bolla Alistana y un copicu de vinu...

2 comentários:

Boieiro disse...

Staba buona la puosta este anho?!?!
que ambeija! ui ui

Abraço

Tiégui disse...

Nun sei ! Astañu fui polbu y tarta de Santiagu... Mas la gallega, la tie Marie de Lugu stendiu-se muitu !