Mirandanças an Burdeus

Souturdie nal passadu fin de sumana fui’l festival anternational de fulklore ourganizadu pur ũ’associaçon purtuéźa de Burdeus y la cambra de la junta de Cenon. Ende venirun grupus fulkloricus de Paris, Suiça, Burdeus, Cantabria y un grupu de la scuôla de danças mirandéźas Mirandanças.

 Lus dançadores, gueiteirus cantabrus cu'l Labaru y dous jurnalistas de la Radio Loredo

Aquesse grupu yêra cumpuôstu cun dançadores de palus y un grupu fulkloricu de danças tradicionales cu’ls témas : l’Heiléna, Mira-me Miguel, la Ghota, al Pingachu,… N’aquesse ultimu grupu staban alla dous cicuiranus ; Eiloi y Eiduardicu.

Nun vus falarei ende dals outrus grupus, a nun ser de lus cantabrus, purque lus outrus yêran lus meñotus de questume cu’lus cantus qu’arrebentan cu’lus oubidus ! Y que siêmpre fazen fugir ũa légua aloinge als que nun stan habituadus cume you !

 Suldadus a la spéra de la batalla

Dende lus dançadores fui outra couźa, ya las moças berraban Os Pauliteiros ! Os Pauliteiros ! Y yê verdade que dançorun mui biên. Pus miu pai ya so dezie qu’habie muitu tiêmpu que nun habie vidu uns dançadores tan buônus !

Eiduardicu cu'l rastru y'l fardél a l'ombru

Lus cantabrus que tamiên habiên venidu cun gaitas de fuôlles y un grupu de danças, yêran d’ũa vila que chama Laredo. Veniên cun dous jurnalistas y un d’eilles inda me fizu ũ’antervista pa’la radiu lucal y pediu-me pra que’l falasse de Miranda, dal mirandés y de las nuôssas danças. Y la cuncluźon de todu yê que si tenémus muitas couźas an quemun cu’eilles.

De restu, eilles tamiên trairun un grupu de beiladeiras Sevillanas qu’a mi si que me gustorun muitu, subre todu ũa d’eillas qu’iba cu’ls uôllus pintadicus d’azul.