HABEMUS FULAR !

Mie mai fizu onte’l fular. Cume de questume fizu-mus ũa bolla einorme, mas grande que lus cantabouçus qu’un die Oscar andubu arrebulcar na Lluç ! Açpuis cume tenémus un fornu eilétricu pus mie mai alla puju la massa n’un canastru que nun yêra mas grande que la fuôlla d’un llibru.

Ala, passadu uns minutus ampeçou a crecer y todu se butou fuôra. Ala, alla vai miu pai a saca la bolla dal fornu. So quandu viu aquillu inda pensou que yêra cume un balde de cimiêntu. Agarrou-te-lu y ala que te lu çpejou n’un canastru un poucu mas grande. 

Mas claru, al fular que tenie la fechadura an baixu, ficou-se pa riba... y quandu mi mai fui a sabé dal fular al diañu la bolla tenie ũa racha de par an par mas funda que las Arribas dal Douru ! Biên vuziorun lus dous. 

 Al fular biên chénu de chicha !

You an quantu, cume sabeis, cun racha ou sin racha, ya qu’al cheiru yêra’l méźmu que siêmpre, agarrei-me a él y nu’l llarguei. Que biên sabe. Un añu sin quemer fular yê de mas...