Ũas horicas an Llion

S’outurdie, you y miu pai fumus pra Llion a vé lus amigus. Stubimus alla biên poucu, sol’ũas horicas. Mas dou-mus tiêmpu pra vé la catedral. Sabeis al quei ? Ten ũa fachada mui asparcidica cu’la catedral de Paris... si home si, yê verdade ! Ya un die turnarémus a falar d’issu.

Antrémus pu’l claustru y vimus varias statuas de santus y tamiên hai eilli pessonas ampurtantes antigas anterradas. Eilli pudimus vé lus misterioźus restus d’un jogu mediéval, scalla a mode d’un jogu d’éxedrés. Aquillu aparéce cume un grupu de 25 buraquitus (cincu pur cincu) que zeñan na piêdra un quadradu. Cumequiêra que n’aquestes buraquitus lus jugadores puniên alla uns piones… y… y nun se sabe mas !

 

La catedral de Llion

D’ende achémus a Ricardu, Téré y Albertu. Falémus un ratu de couźas y d’outras; de la nuôssas vidas y de la llengua. Mas adespuis yê que fui ! Fumus pa l’eigreija de San Iźidru que detras ten ũ abadiya ! Y a’l lladu squiêrdu l’abadiya inda stan alla, biên firme, un cachu de muralla rumana mui biên guardada.

Mas ende, an drentu l’abadiya yê qu’hai alla un verdadeiru teźouru ! Fui Ricardu que mus acumpañou y que mus fizu veźitar las salas mas ampurtantes. Pus él sabe cada recantu d’aqueilla abadiya, yê sturiador y ten idu alla muitas vézes pra cunsultar decumiêntus mui antigus, ya mas viêllu que lus Afonsicus ! Ansinou-mus ũa bibliotéca que ten muitus llibrus antigus, alguns ya ténen mas de mil añus !

 A la squiêrda tabéla de jogu cun 25 buracus, a la dreita 3 funchacus

Mas inda nun acabei de vus cuntar. N’aqueilla abadiya hai un teźouru y nun yê pequeiñu. Vimus ũas arcas an madeira cubiêrtas d’ouru, prata, y marfin cun zéñus biblicus. An drentu algũas teniên un tecidu mouru burdadu. Aquessas arcas habiên sidu feitas pra llevar lus restus de santus ; San Iźidru y d’outrus dal tiêmpu de lus Afonsicus ! 

 Al caleç tal que sta n'abadiya (retratu de l'Anternéta)

D’eilli Ricardu llevou-mus pr’ũa salica no miu grande mas que tenie alla ũa couźa mui valioźa y an que to’la gente sta agora a falar; al caleç dal Cristu. Cume mus dixu Ricardu habera pur’i 200 calices nu mundu y todus de Cristu. Mas aqueste que nos vimus y que sta an Llion yê’l que mas testemuñas screbidas ten. Cun testemuñas quiêru dezir qu’hai decumiêntus mourus y cristianus que cuntan cume’l caleç, que yê dal purmeiru séclu, saliu de Jeruzalem y chegou an Llion passandu an manus de reis ! Al caliç nun yê nada cume’l que vémus a la missa. Yê de piêdra d’agata. Yê cumpuôstu d’ũa malga y d’un praticu. Fui Dona Urraca que juntou la malga y’l pratu cu l’ouru qu’eilla tenie pra fazer a mode d’un caliç cume lus que se véyan na missa (la malga pouźada an riba’l praticu rebiradu culu pa l’altu).

 Parte de l'eigreija y abadiya de San Iźidru 

Açpuis d’haber vidu aquissu, l’abadiya inda tenie mas ũa suspréza; al Pantéon de lus Reis. Yê ũa sala, no mui grande, cun pinturas viêllas de 800 añus que cuntan actus de la Biblia. Y eilli stan anterradus ou mellor puôstus an caxotes lus cuôrpus de lus reis de Llion ! Eilli stan lus reis que recunquistorun ũa buôna metade de Purtual y yê ancrible que stéyan eilli todus juntus.

Eilli y pur to’las rugas y caleijas onde passémus you falaba mirandés para Ricardu y él arrespundie-me an llionés. Scalla n’aquél die fazimus storia… pus nun sei quantus séclu haberie que nun se falaba assi an drentu’l Pantéon de lus reis de Llion !

Llion yê ũa cidade cun méźmu muita storia ! Nos açpuis turnémus pra Cicuiru... Inda mus perdimus pu’ls lladus de Benavente. Demurémus 3 horas ! Bon, siêmpre fui ménus que lus monges de l’eidade média !