Yê sabidu que lus Cicuiranus son uns angeñeirus que nun hai outrus assi ! L’outru die quandu juguemus a la malla (verçon mudernizada de la cunca) tubiêmus un pequeiñu purblema…
Fui assi ; al mocu de la malla nun querie parar an riba dal cepu… que fazer ??? Y anton, ya nun sei quiên fui, mas houbu un que dixu : « Carallu ! Ya vengu y qu'assi se vai a ficar dreitu l bardinu ! »
Anton turnou cun eiman de lus altefalantes, anganchou-l nal cepu, puźu al mocu an riba, y mandou un puntapie al cepu. Al mocu nun se cayiu, ya staba l’angeñoca feita. “A carallu”, dixu-él ! “Agora se nu’l acertais nun se caye !” Y fui-se todu cuntenticu de la vida a tumar ũa cervejica !
Sem comentários:
Enviar um comentário