Cicouro nun arrespeita Cicuiru !

Nada mellor que neste fin de sumana pra falar d’issu ; ya que na sesta fui’l die la lliêngua. Al purblema yê que la nuôssa tuponimie nun yê arrespeitada pul Stadu Purtués, niên al sou reperźentante an Miranda; la cambra.

Dende hai que fazé dalgu, ounir-se, y turnar a alleventar lus nuôssu chamadeirus todus. Tamiên nun yê nada nurmal que lus llugares que stan nals camins pra Miranda tenen lus nomes an mirandés y lus outrus no ! Yê aspetu mui verguñoźu de tratar la lliêngua cume se fusse un aparatu turisticu, siên outru sentidu. Ya vai quaisque un añu que la cambra de Miranda ten nuôvu duôñu, mas niên pur issu aquessa situaçon cambiou. Dende vei-se biên que PS ou PSD yê eigual...

Quandu Cicouro nun arrespeita Cicuiru, yê'l que se passa...

Mas nal que parece la cambra ya se ten antersadu an mas assuntus lliênguisticus que quandu staba l’outru duôñu alla. Mas niên son couźas que cheguen, purque lus ancuôntrus culturales (bloggers, die la lliêngua, spuziçones,...) son einiciativas puntuales, d’ũa jeira, que duran un curtiu tiêmpu y acaban-se. Son cume aquessas burburetas que viven un die y muôrren-se... y mañana ? Mañana habera mas ? Yê cunforme...

Anton pur issu hai que fazer açones que duran, añus, y dezénas d’añus. Ũa dessas açones yê’l respeitu de la nuôssa tuponimie, als nuôsses chamadeirs. La cambra nun puôde deixar que solu haba mirandés nas partes turisticas dal Prainu. Qu’issu da mui mala oupeñon de la nuôssa lliêngua, a lus que la falan.

Muitus de lus nuôssus pais nacirun cul Salazariźmu-Franquiźmu y anton daprendirun a nun respeitar la nuôssa lliêngua de mil añus. Dende fai qu’hai ũa generaçon que nun yê capaç d’aceitar que vuôlvamus als nuôssus nomes dals nuôssus llugares ya niên a la nuôssa lliêngua.

Mas pra lus nuôssus abos, lus buôlus cume se dezie d'antañu. La couźa yê defrente purque eilles siêmpre vevirun cul mirandés, y cun nada mas. Par’eilles Cicuiru siêmpre fui Cicuiru, Samartinu siêmpre fui Samartinu y la Pruôba nunca fui a Povoa…

Assi qu'arrespeitandu la lliêngua, lus nuôssus nomes y lus nuôssus llugares, tamiên arrespeitamus lus nuôssus abos. Y nun hai mellor perźente que puôdamus fazé a la nuôssa giênte. Dende nun falu de gaña deñeiru cun muitu petroliu, mas de tené diñidade cu’la nuôssa cultura.

Y acabu pur vus deixar eiqui un reclame dal Gubiêrnu Sturianu suôbre’l respeitu dals chamadeirus :