Assi yê CicUIrU !

Cicuiru'l nuôssu llugar, cume vos todus ya sabeis ven d'un nome mas antigu inda que yêra Cicuriu. Y quaisque assi ficou ne la nuôssa lliêngua, hoije. Tengu proua cu'l que vou trasmitindu pur ende, cu'las eidéyas que vou vutandu.

Véyu qu'ũa nuôva cuncencia lliênguistica se sta agarrandu a la gente, pensu you, que yê a la mas nuôva. No, a la dal méyu que vai chéna de mirandés anté lus uôllus y que nun cunsigue zatar la lliêngua de las miźérias. Pus se no, nun habiên marchadu y habiên-se ficadu cu'ls nuôssus abos.

Pus mirai ende'l retratu qu'eiqui vus pongu, nun riscorun l nome que dan lus dal méyu (CICOURO) nun sei purquei (scalla pur miêdu d'apañar ũa zurra !). Mas punirun llougu an baixu al nome que dan lus mas viêllus y screbidu aende cume (CICUIRO).

MARAVILLA !